രാധയ്ക്കായി

രാധേ.. നീ അറിയുന്നുവോ, നിന്നെ കാണാതെ ഈ കണ്ണൻ എത്ര നോവുന്നുണ്ട് എന്ന്. ഹൃദയം നിറയെ പ്രണയവുമായി നീ എത്രയോ ദൂരെ കാർമേഘങ്ങളുടെ  ഇടയിൽ എവിടെയോ മറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. എന്റെ രാധേ നീ അറിയുന്നുവോ നിന്നെ ഞാൻ എത്രയോ പ്രണയിക്കുന്നു. നിന്നെ കാണാൻ ഞാൻ എത്രയോ മനസുകൊണ്ട് ആഗ്രഹിക്കുന്നു. എന്റെ മനസിനെ ഈ തടവറയിൽ ഇവർ തടഞ്ഞു വെച്ചിരിക്കുന്നു. എനിക്ക് ചുറ്റും പുഷ്പങ്ങളും വിളക്കുകളും കൊണ്ടിവർ വിലങ്ങുകൾ തീർത്തിരിക്കുന്നു. ആഭരണങ്ങളും അലങ്കാരങ്ങളും കൊണ്ട് ഞാൻ ഇവിടെ ബന്ധനത്തിൽ അകപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഇനിയും എത്ര നാൾ ഇങ്ങനെ എന്ന് അറിയില്ല. പ്രിയ രാധേ എനിക്കായി നീ കാത്തിരിക്കുമെന്ന് അറിയാം. എന്റെ മനസാകുന്ന പ്രിയ രാധേ ഇനിയും ഏറെ നാൾ കാത്തിരിക്കാം. ഈ ജന്മത്തിന്റെ ഒടുവിൽ കാലം തീർക്കുന്ന വിണ്‍ പാതയുടെ അറ്റത്തു ജീവിതത്തിന്റെ അവസാനം നിനക്കായി ഞാൻ കാത്തിരിക്കാം.